Cars on the go (+ kleine handleiding)

Mijn petekindje Lowie werd 4 jaar. Dit vroeg natuurlijk om cadeautjes...
Hij is, zoals de meeste jongens, gek op alles met wielen. Na een beetje denkwerk besloot ik om hem een draagbaar autoparcours te maken dat kan meegenomen worden op restaurant, in wachtzalen,... enfin, overal waar kleine jongetjes zoet moeten worden gehouden. Bovendien past het in mama's handtas.

Ik vond deze geweldige stof van Riley Blake en vond ze perfect voor zo'n autoparcours.

Eén probleem, het zijn hele smalle wegjes dus dit vereist kleine autootjes. In de colruyt vond ik deze perfecte set van 7 mini-autootjes die hiervoor geschikt zijn.

Knip 2 even grote rechthoeken (zo groot of klein als je het zelf wil, in mijn geval ongeveer 30 cm op 55cm). Strijk op 1 stuk stof langs de verkeerde kant een stuk plakvlies of vlieseline zodat de stof iets steviger wordt.
Bij de strik in Ledeberg kocht ik een hele tijd geleden doorzichtige plastiek. En omdat het mooier is als je die kleine autootjes ziet zitten besloot ik om deze plastiek te gebruiken om de autootjes in te 'parkeren'.

Afgeboord met een groen biaislint en ertussen een elastiek leidde dit, eenmaal op 1 stuk stof genaaid, tot een 'gerimpeld' resultaat.
Vervolgens leg je de 2 stukken stof met de goede kant op elkaar en naai je beide stukken aan elkaar. Laat wel een opening van ongeveer 15 cm open om het geheel te keren. Na het keren van het geheel steek je een stuk stevig karton (ongeveer 30 cm L op 10 cm B (of breedte van je parkeerplaatsen) in de opening onder de 'parkeerplaatsen' zodat het geheel weer gestrekt wordt. Ik heb het karton op voorhand in twee geplooid zodat het geheel later gemakkelijk kan opgevouwen worden.

Stik vervolgens doorheen beide lagen stof juist naast de parkeerplaatsen zodat de karton op z'n plaats blijft zitten. Op de foto hieronder is dit juist onder de parkeerplaatsen.

Naai vervolgens de opening dicht. Vouw het geheel dubbel in de lengte met de autootjes aan de buitenkant en rol het geheel op.

Ik had nog een knopje liggen in de vorm van een rood stuurtje. Samen met een stuk elastiek, kan het autoparcours voor gesloten worden verklaard en valt het geheel niet open in je handtas (heeeel handig :)).

Voila, toch een mooi eindresultaat. Ik ben er zeker van dat mijn petekindje en zijn jongere broertje er nog veel pret mee zullen beleven.

Omdat petekindje Lowie ook misschien wel eens z'n grotere auto's (type matchbox) wil meenemen bij de oma's of elders, maakte ik ook nog een andere draagbare versie hiervan. Deze past echter niet in de handtas; alhoewel sommige mama's wel reuzegrote handtassen meesleuren. In de mijne (toch ook een groot model) zou het zeker niet passen. Er werden dus handvaten aan gemaakt.


Meer uitleg hierover en foto's volgen later.

Terug van weg geweest...

Het is een tijdje stil geweest op mijn blogje wegens een welverdiende vakantie naar Senegal. Maar nu zijn we terug thuis!!

Hierbij een paar impressies.

Beide spruiten tekenden de hele heenreis in hun modellenboek (hoogstwaarschijnlijk geïnspireerd door mama).

Natuurlijk hoort in Afrika ook een safari erbij.

En natuurlijk veel water- en ander plezier voor groot en klein.

Couleur locale...

Toch blij terug thuis te zijn, helemaal herbronnen en klaar voor nieuw creatief werk.

Aviatrix muts

Momenteel ben ik volop bezig de zolder te herorganiseren; nieuwe rekken plaatsen, oud gerief naar kringloopwinkel brengen.... Hierdoor is mijn naaiplek bedolven onder de stoffen, in afwachting van hun verhuis naar boven.
Ik heb dan maar nog een mutsje gebreid voor jongste spruit: de aviatrix helmet



Ik vind het een mooi model dat goed zit, kleine spruit wil nog alles passen en is enthousiast over alles dat ik brei. Dit in tegenstelling tot grote spruit; zij heeft nog liever dat in de winter haar oren bevriezen dan dat ze iets op haar hoofd zou zetten. En al zeker niet in de zomer.
Er moest van kleine spruit wel nog een glinsterende bloem op...(een echt meisje, als 't maar blinkt...)


Een paar foto's:

Taarten...

Zondag maakte ik 2 taarten om mee te doen naar de barbecue bij Andy, een chocolade-meringuetaart en een perenclafoutis.


Ze waren alletwee overheerlijk. De chocolade-meringuetaart was heel veel werk maar erg lekker, vooral met de meringue erbovenop.
De clafoutis maakte ik al ontelbare keren en is echt in een wip klaar. Ik haalde het recept een aantal jaren geleden uit een libelletijdschrift. Het recept is super makkelijk, je hebt er geen weegschaal of mixer voor nodig. Je kan het met allerlei vruchten maken maar die met peren is mijn favoriet!
Hier het recept:

Voor het beslag:
- 1 pakje vanillesuiker
- 1 ei
- 10 opgehoopte eetlepels zelfrijzende bloem
- 8 opgehoopte eetlepels fijne suiker
- 6 eetlepels olie
- 6 eetlepels melk
Voor het garnituur:
- 400 gr peren (of ander fruit)
- 80 gr boter (dit schat ik ongeveer)
- 3 eetlepels fijne suiker
- 1 pakje vanillesuiker
- kaneel
- 1 ei
Verder:
- bakvorm van ongeveer 28 cm
- vetstof voor de vorm

1. Doe alle ingrediënten voor het beslag in een kom. Roer ze met een houten lepel tot een homogene, gladde massa en schenk het in een beboterde bakvorm.
2. Schil de peren, verwijder het klokhuis en snij ze in niet te fijne plakjes. Ik gebruik meestal peren in blik. Ik snij de halve peren in twee en leg ze op het beslag. Bak de taart in een op 175 °C voorverwarmde oven gedurende 30 minuten. Ik bak ze meestal iets minder lang zodat ze van binnen nog een beetje smeuig is.
3. Laat de boter met de suiker en vanillesuiker smelten in de microgolfoven (of op een zacht vuurtje). Klop het ei los en doe het erbij. Opgelet dat het mengsel niet te warm is of je hebt een eieromelet voor op uw taart. Breng op smaak met een mespuntje kaneel.
4. Schenk met mengsel over de peren. Zet de clafoutis nog 1 tot 2 minuten onder de hete grill. Blijf zeker kijken naar de taart want ze wordt snel bruin of ... zwart. Zoals alle vrouwen doe ik vaak aan multitasking en vergeet dan soms dat 1 of 2 minuten echt niet lang is, met een zwartgeblakerde taart als gevolg. Serveer lauw of koud, in de bakvorm.

Smakelijk!!!

Bedankt Lieve JUF!!

Morgen is het alweer de laatste dag school, amaai dit schooljaar is voorbij gevlogen.
Met de grote vakantie in aantocht en met het zomerse weer is iedereen goedgezind. Het warme weer noodzaakte mij echter om inspiratie te zoeken om een ander afscheidscadeautje te maken voor de juffen. Bij het afscheid van JUF Lieze een tijdje geleden maakte ik namelijk, zoals u hier al kon lezen, een versierd cakeje met slagroom. Gezien slagroom en warm weer geen gezonde combinatie zijn voor de start van de grote vakantie, besloot ik om koekjes te versieren met een soort van glazuur.

Voor JUF Nancy van kleine spruit werd het een koekje met Jules, de klaspop, erop.


Grote spruit koos voor een schoolbord met een rekensommetje erop voor JUF Veerle.


Verschillende keren in de week gingen beide spruiten naar de kinderopvang in 't school: Dorine en 'opa' (eigenlijk noemt hij Armand maar de kinderen noemen hem opa)mochten dus ook eens bedankt worden. Last but not least: directrice Ann of 'mevrouw' voor de kinderen verdiende ook een traktatie.


Voor nog een paar andere medewerkers was dit voorzien:



En dit is het eindresultaat, mooi ingepakt: 't is toch om het water van in de mond te krijgen ...


Waar een gewoon koekje (uiteraard zelf gebakken), uitsteekvormen, glazuur en voedingskleurstof niet allemaal kunnen toe leiden.
Nog een paar foto's van tussendoor:

Zweeeeten

Gezien kleine spruit haar zomercollectie volledig is, wou ik alvast beginnen aan iets voor als het kouder wordt: een mutsje. Meer bepaald de Pixie hat. Vermiljoen beschreef al eerder hoe je deze muts breit en met haar superhandleiding lukte het goed! Ik gebruikte de Kitcheners stitch om het toe te naaien, dit lukte met een filmpje vanop YouTube heel goed.
Ik vond nog een bolletje grijsblauwe wol en begon aan mijn eerste breiwerk sinds jaaaaren.
Het mutsje zat op een paar avonden ineen en werkte ik af met een roze (natuurlijk!) knopje. Nu wil kleine spruit er graag nog een 'glinsterende bloem' op. Dat zal ik dus in de loop van de volgende dagen uitwerken.
Hier alvast een foto, zonder bloem voorlopig.

Ondanks dat het vandaag ruim 25°C is, wou ze het mutsje graag passen. Het contrast met haar zomers topje is wel kostelijk: vandaar de titel van dit berichtje.
Het is een goed modelletje, het bedekt de oortjes namelijk goed. Ze zal het deze winter heerlijk warm hebben. Dan wel met een dikke jas i.p.v een topje. Hihi...

Buit

Zondag natuurlijk naar Petit Bazaar geweest...
Ik vond het fantastisch: ruim, veel standjes en veel parkeermogelijkheid. Juist de kinderhoek vond ik een beetje tegenvallen. Het grimestandje viel wel in de smaak bij kleine spruit.


De buit bestond uit een stukje appelstof. De appelstof die ik recent won bij Rood met witte stipjes was net iets te weinig om hetgene te maken dat ik in gedachten heb. Verder nog een stofje met bambietjes en met poesjes van bij Vermiljoen. Ik kocht daar ook nog een patroontje van Oliver + S. De appelbroche komt van bij Something strange









Het zwart gebloemde stofje komt van bij Koekepeertje net als de 2 kaartjes. Bij Geraldine en Claudine vond grote spruit deze mooie oorbelletjes (Ik kocht ze op voorwaarde dat mama ze ook eens mocht aandoen).

Het einde van het schooljaar is in zicht!

Vandaag is het de laatste dag van juf-stagiaire Lize. Grote spruit wou dan ook een cadeautje geven aan deze "supertoffe juf".

Ze wou een cakeje maken en dat versieren met slagroom en 'gekleurde bolletjes'.
Gisterenavond maakten we het cakeje en deze morgen versierde ze het.
De vraag was nu: "Hoe krijgen we zo'n schoon cakje heelhuids en presentabel naar school?"

Ik zag ooit eens op het internet (waar precies weet ik niet meer)het idee om een cakeje in een omgekeerd doorzichtig potje te doen. Je doet het potje open, draait het dekseltje om en zet daar het cakje op; het kan dan meteen dienen als een soort bordje. Aan het potje bevestig je een lintje en dit plaats je dan omgekeerd op het dekseltje.

Om het nog een beetje op te feuren, deden we er nog een leuk lintje rond. Grote spruit schreef ook een persoonlijk tekstje voor de juf dat aan het lintje werd bevestigd.



Dit is het eindresultaat:

Brievenbusvondst!

Dit vond ik deze namiddag in mijn brievenbus.

Bedankt rood met witte stipjes!

Joepie, gewonnen!!

Gisteravond kreeg ik het bericht dat ik de give away die rood met witte stipjes organiseerde, gewonnen heb. Ik was dan ook in de wolken met mijn prijs: de appeltjesstof van Kokka. Ik had de keuze tussen de rode en de groene stof.

Ik koos de groene want van de rode heb ik een tijdje geleden al een jasje gemaakt voor kleine spruit.

Wat ik dan precies ga maken met de groene stof? Nog geen idee. Ik zal er eens een paar nachtjes over moeten slapen.

Plastic zakjes worden mooie tasjes!

Op het net las ik hoe je plastic zakjes die je overal in de winkels krijgt bij je aankopen, kunt omtoveren in allerlei creaties. Het komt erop neer dat je verschillende lagen van zakjes (6à8) op elkaar legt en die met behulp van een strijkijzer aan elkaar smelt. Op die manier krijg je een hele stevige plastic die je in elke vorm kunt snijden en die je probleemloos kunt gebruiken om er allerlei dingen mee te naaien.

Ik koos uit mijn stapel zakjes een mooi exemplaar en maakte er dit mooie tasje van. De handvaten zijn gemaakt van een overschotje lint.

Het is echt niet moeilijk. In het begin is het wel een beetje experimenteren om de juiste temperatuur in te stellen op het strijkijzer. Probeer dus eerst eens op een aantal minder mooie zakjes.